metoda kartodiagramu

POST KARTOGRAFICZNY: METODA KARTODIAGRAMU

 
Postem tym przechodzimy do bliższego poznania metod ilościowych. W przeciwieństwie do metod jakościowych, metody ilościowe wyrażają relację między zmiennością przestrzenną a zmiennością natężenia zjawiska (przedstawionego w liczbach). Mówiąc wprost – za pomocą metod ilościowych przedstawiamy na mapach liczby – względne i bezwzględne – liczbę ludności, gęstość zaludnienia, wielkość produkcji, PKB, PKB per capita, frekwencję wyborczą itd.
 
Do metod ilościowych zaliczamy metodę: kropkową, izolinii, kartogramu oraz kartodiagramu. Dziś bliżej przyjrzymy się metodzie kartodiagramu, w której wielkości, a czasem i strukturę, przedstawiamy za pomocą wykresów i diagramów. Wykresy to graficzne przedstawienie zależności między danymi w określonym układzie współrzędnych, a diagramy to figury geometryczne (koła – kartodiagram kołowy, prostokąty – kartodiagram słupkowy itd.), których powierzchnia (czasem objętość) są proporcjonalne do przedstawianych wartości zjawiska. Diagramy zaprezentowane na mapie mogą przyjąć dwie postacie – diagramu ciągłego (każda wartość zjawiska ma określoną – indywidualną – wielkość diagramu) lub skokową (w podziale na klasy). Owe wykresy i diagramy mogą być odniesione zarówno do punktu, linii, jak i powierzchni. Za pomocą kartodiagramu można przedstawić tylko jeden rodzaj zjawiska lub kilka zjawisk, a nawet ich wewnętrzną strukturę lub składowe. W związku z tym, w zależności od rozbudowy treści kartodiagramu, wyróżniamy kartodiagramy: proste (jedno zjawisko – położenie i wielkość), złożone (kilka zjawisk – położenie i wielkość), sumaryczne (wielkość oraz struktura), strukturalne (tylko struktura) oraz inne modyfikacje.
 
Ciekawym przykładem – który pojawi się w II wydaniu naszego Atlasu – jest dwuparametrowy diagram prostokątny, zwany także diagramem/wykresem Warzara (zaprezentowany na dole grafiki). Diagram ten posiada dwie zmienne – wysokość oraz szerokość. W tym wypadku na osi pionowej (wysokość) przedstawiono liczbę ludności a na osi poziomej (szerokość) – PKB na mieszkańca. Zatem na jednym diagramie możemy odczytać dwie zmienne. Dodatkowo – na diagramie zastosowano wypełnienie kartogramiczne kolorem (o kartogramach będzie w następnym poście), a więc przemycono jeszcze trzecią zmienną – PKB na mieszkańca jako % wartości tego wskaźnika w Polsce, Polska = 100%).
 
Czy znacie inne ciekawe przykłady diagramów stosowanych na mapach?
 

Powiązane zdjęcia: