Strefę euro utworzyło 1999 roku 11 państw – było to zwieńczenie prac nad unią walutową, które rozpoczęły się w 1979 roku od utworzenia Europejskiego Systemu Walutowego i europejskiej jednostki walutowej (ECU) będącej wirtualną walutą używaną jako jednostka rozliczeniowa. 1 stycznia 1999 roku kursy wymiany walut tych 11 państw zostały nieodwołalnie ustalone względem euro, krajowe banki centralne przekazały swoje uprawnienia w zakresie polityki pieniężnej Europejskiemu Bankowi Centralnemu, a euro zostało wprowadzone jako waluta księgowa i waluta płatności elektronicznych.
Przez trzy lata euro funkcjonowało równolegle do walut narodowych, jako waluta elektroniczna. W fizycznej postaci zostało wprowadzone 1 stycznia 2002 roku w 12 państwach Unii Europejskiej (rok wcześniej 12. krajem strefy została Grecja), a na mocy osobnych umów także w trzech mikropaństwach (Monako, San Marino, Watykan) oraz siedmiu terytoriach francuskich. Ponadto wówczas jednostronnie euro wprowadziły Czarnogóra (pozostająca wtedy jeszcze w jednym państwie z Serbią), Kosowo i Andora (euro w Andorze formalnie usankcjonowane zostało w 2012 roku odpowiednimi umowami) – kraje te nie posiadały własnych walut i stosowały do tego czasu marki niemieckie (Czarnogóra i Kosowo) lub franki francuskie i pesety hiszpańskie (Andora).
Po 2002 roku strefa euro rozrastała się sześć razy przyjmując kolejnych 7 państw Unii Europejskiej, ponadto wspomnianą wcześniej Andorę, a także dwa brytyjskie terytoria na Cyprze – Akrotiri i Dhekelię, w których euro wprowadzono w tym samym czasie co na Cyprze. W 2020 roku Bułgaria i Chorwacja przystąpiły do mechanizmu ERM II planując przyjęcie euro w ciągu kilku najbliższych lat (Bułgaria w 2023, a Chorwacja w 2023 lub 2024 roku).
W Polsce co chwile wraca temat wprowadzenia europejskiej waluty. Jakie widzicie wady i zalety tego rozwiązania?