Zapotrzebowanie na lekarzy jest w krajach Europy duże, co powoduje sporą migrację tej grupy zawodowej. Lekarze wyjeżdżają z tych państw, w których mają gorsze warunki pracy do tych, które im zapewniają warunki istotnie lepsze. Powoduje to, że w niektórych państwach lekarze zagraniczni, tzn. ci, którzy ukończyli edukację medyczną i zdobyli uprawnienia za granicą, stanową istotny odsetek lekarzy.
Pomijając małe kraje, które same nie szkolą lekarzy (Liechtenstein i Luksemburg) największy udział zagranicznych lekarzy jest w Irlandii – 41,6%, Norwegii – 40,3% i Szwajcarii – 35,4%, najmniejszy zaś na Litwie – 0,5%, we Włoszech – 0,8%, Rumunii – 1,5% i Polsce – 1,9%.
Najwięcej zagranicznych lekarzy pracuje w Wielkiej Brytanii – 51,1 tys., Niemczech – 44,9 tys. i Francji – 26 tys. (w Polsce 2,7 tys.).
Migracja wewnątrz państw UE (jeszcze z Wielką Brytanią) i EFTA dotyczy głównie wyjazdów lekarzy z państw dawnego bloku komunistycznego do państw Europy Zachodniej i Północnej – wynika to zarówno z przesłanek ekonomicznych, warunków pracy, jak i podejścia władz państwowych.