Dzisiejszy post jest ostatnim dotyczącym metod jakościowych. Dziś bliżej przyjrzymy się metodzie sygnaturowej. Przede wszystkim tę metodę stosuje się jako prezentację położenia obiektów niemożliwych do przedstawienia w skali mapy albo zajmujących powierzchnię mniejszą niż dany znak kartograficzny.
Za jej pomocą przedstawiamy zjawiska o odniesieniu punktowym (dom, miasto, latarnia itd.) lub liniowym (rzeka, droga, kolej, granica itd.). Ogólne zasady dotyczące obu rodzajów sygnatur są takie same, różnice wynikają dopiero przy interpretacji. Do rozróżnienia cech jakościowych stosuje się sygnatury o różnym kształcie, kolorze, walorze, deseniu i orientacji.
Ze względu na formę, sygnatury mogą być geometryczne (koła, kwadraty, trójkąty itd.); symboliczne – są rozwinięciem sygnatur geometrycznych poprzez dodanie do nich takich elementów, które budzą nasze skojarzenia z danym obiektem czy zjawiskiem; obrazkowe – nawiązują swym kształtem do prezentowanego obiektu (np. ropa naftowa – trójkąt ze ściętym czubkiem, zboże – kłos, lotnisko – samolot itd.); literowe – są to litery wpisane w figurę geometryczną lub stosowane jako samodzielny znak kartograficzny (np. “i” – informacja, “H” – hotel; na mapach prezentujących bogactwa mineralne: “Au” – złoto, “Cu” – miedź itd.).
Ciekawym przypadkiem sygnatur (metoda JAKOŚCIOWA) są sygnatury ILOŚCIOWE, czyli takie, za którymi idzie informacja o wielkości zjawiska. Czy wiecie może co najczęściej przedstawiamy za pomocą sygnatur ilościowych? Brzmi enigmatycznie, ale założymy się, że każdy z Was miał z nimi styczność!