Przez 9 lat (od 2002 do 2011 roku – wówczas odbywały się w Polsce spisy powszechne) w liczebności niektórych mniejszości narodowych i etnicznych oraz grup regionalnych występujących na terenie Polski zaszły widoczne zmiany. Najliczniejszy wzrost – choćby statystyczny – dotyczył Kaszubów. Przynależność kaszubską w 2011 roku zadeklarowało bowiem 232 547 osób (jako jedyną, pierwszą bądź drugą w układzie, w którym za jedną z nich podawano przynależność polską), zaś w 2002 roku jedynie 5062 obywateli polskich (wtedy nie było możliwości podania dwóch tożsamości; w tym samym spisie 52 665 osób określiło, że posługuje się językiem kaszubskim).
Kaszubi (kasz. Kaszëbi) to słowiańska ludność autochtoniczna Pomorza zamieszkująca obecnie tereny Pomorza Gdańskiego oraz wschodniej części Pomorza Zachodniego. Współcześnie uważa się ich za grupę etniczną narodu polskiego dzielącą się na wiele podgrup etnograficznych (m. in. na Borowiaków Tucholskich (kasz. Borowiany, Tuchòłki), Kaszubów północnych (kasz. Bëlôcë), Lesaków (kasz. Lesôcë) i Gochów (kasz. Gôchë)).
O wyjątkowości Kaszubów stanowi m. in. fakt, że po dziś dzień zachowali oni własną odrębną kulturę, której elementami są wypracowany przez wieki język (z grupy języków lechickich, której centralna odmiana bliska jest polszczyźnie, przy czym zauważalne są w niej wpływy języka dolnoniemieckiego oraz nieistniejących już pruskiego i połabskiego), literatura, poezja i sztuka.
Jednak nadal trudno jednoznacznie określić, skąd wywodzi się nazwa tej barwnej grupy regionalnej. Może znacie hipotezy, za którymi moglibyśmy podążać chcąc poznać etymologię słowa Kaszubi?